Menu
Lang werd er gedacht dat de stoel van Onyx niks meer was dan een legende uit oude tijden. Een mythe bedacht door de oude bewoners van het land. Maar een recente archeologische ontdekking bracht nieuwe kennis ter zake. Een complete stoel van Onyx werd gevonden in het graf van de oude koning Leopold.
De troon zou door zijn leeftijd alle kennis van de wereld bezitten. Er zijn verhalen dat de koning meer bij zijn troon was dan bij zijn vrouw. Voor de normale mens lijkt het maar een stuk steen. Maar heeft deze stoel dan iets magisch?
Op elk mogelijke manier heb ik met de stoel proberen te communiceren. Ik heb uren lang gepraat, heb de stoel geaaid, heb hem in de douche gezet, maar wat ik ook deed ik kreeg geen reactie. Eerlijk gezegd weet ik niet eens hoe een reactie er uit zou moeten zien van een stoel.
“Morgen nog een dag.” Zei ik tegen mezelf terwijl ik mijn onderzoekskleren ruilde voor mijn spijkerjas met bijpassende spijkerbroek. Ik pakte mijn motor uit de garage en reed naar huis. Op automatische piloot vond ik mijn weg naar huis, het enige waar ik aan kon denken was de stoel van Onyx. Misschien wel dé troon van Leopold.
Leopold was de eerste koning van het land dat wij nu Bel noemen. Leopold kwam niet uit Bel maar werd in een buurland geboren. Dit zorgde op het begin voor veel stress. De geschiedenis schrijft dat Leopold op het begin niet wist hoe hij het volk moest benaderen. Om te beginnen sprak hij de taal niet. Daarnaast wist hij als nieuwe koning niet wat hij kon verwachten van zijn onderdanen. Ook was zijn paleis wel erg karig ingericht. Het was een klein paleis dat niks mocht kosten. Het enige van waarde was een stoel van steen. En zoals de geruchten gaan, wist niemand waar die stoel vandaan kwam. Op de een of andere manier trok de stoel de aandacht van de nieuwe koning en doopte hij deze om tot zijn nieuwe troon.
De nieuwe troon van Bel bleek, volgens de koning, iets magisch te hebben. Binnen de kortste keren leerde de koning de nieuwe taal en kreeg hij een ongekende band met zijn landgenoten. Telkens als hij op zijn troon ging zitten voelde hij macht en energie door zijn lichaam kolken als een tornado die het hele land overgaat. Niks was hem te veel. Er zijn zelfs verhalen dat hij elke avond de troon naar zijn slaapkamer liet brengen. Ik denk niet dat de koningin dit heel erg leuk vond.
Uiteindelijk ging de koning de geschiedenis in als een groot leider en een voorbeeld voor zijn mede heersers. Met zelfvertrouwen en leiderschap was geen uitdaging te groot voor koning Leopold van Bel.
De wekker gaat. Hij klinkt luider dan normaal. Met alle kracht die ik heb stap ik met grote passen mijn bed uit en loop naar de badkamer. “Was ik maar een koning, dan werd alles voor mij gedaan.” Zei ik terwijl ik een klodder opgedroogde tandpasta op mijn tandenborstel spuit. “Zucht”. Eindelijk in de huiskamer aangekomen besluit ik ontbijt over te slaan en direct naar het laboratorium te rijden. “Hoe krijg ik contact met een stoel?”
De schuifdeuren sluiten achter mij. Ik loop het lab binnen en zie de troon staan. Het is raar om te bedenken dat deze troon in zulke goede staat is opgegraven. Als ik niet beter wist zou ik zeggen dat hij daar is neergelegd om gevonden te worden. Maar het graf van koning Leopold liet geen enkel teken van vernieling zien. En de troon is te zwaar om hem even op te pakken. “Nou troon, wat is er nu zo speciaal aan jou?” “Ben jij de troon van koning Leopold?” Een kwartier lang staarde ik de stoel in zijn grote gouden ogen aan.
Ik blaas stof van een oude encyclopedie. De stofdeeltjes dwarrelen door de ruimte en glinsteren in het koude licht dat het laboratorium verlicht. Als een gek blader ik door de goudgele pagina’s. “Is er iets te vinden over deze stoel?” Vraag ik mij verzuchtend af. Ik stop als ik plots mijn collega’s in de ruimte naast mij hoor praten. “Raar, zo ver ik weet zijn alle ruimtes hier geluiddicht.” Mijn aandacht gaat weer terug naar de pagina’s. Tevergeefs blijf ik bladeren, er staat niks over deze stoel in de encyclopedie.
Ik doe een materiaal onderzoek. Ik breek een klein stukje van de troon af en haal deze door een materiaalscanner. Het resultaat is duidelijk. De troon is gemaakt van onyx. Een natuurlijk materiaal dat al sinds de oudheid een luxe materiaal is omdat het een relatief schaars materiaal is.
Ik heb geen idee hoe de stoel, of troon, in het graf gekomen is en waarom hij er nog zo goed uit ziet maar ik weet zeker dat er geen ‘magische’ eigenschappen verbonden zijn aan deze stoel.
Ik loop naar mijn computer. En terwijl ik mijn onderzoeksresultaten aan het invullen ben hoor ik weer mijn collega’s praten. “De wekker klonk vanochtend ook al luider, misschien is mijn gehoor gevoeliger geworden. Als ik maar niet ziek wordt.” Zo snel als dat ik net de pagina’s van de encyclopedie doorbladerden zo langzaam typ ik nu mijn resultaten in. Na dat ik de resultaten heb verwerkt en mijn computer heb uitgezet besluit ik om nog een keer mijn aandacht te verlenen aan de troon. Ik besluit om op de troon te gaan zitten. Terwijl de stoel koud zou moeten aanvoelen, voelt hij warm aan. Ik voel zelfverzekerdheid door mijn lichaam gieren. De aders die zo kenmerkend zijn voor onyx beginnen licht te geven en de kille ruimte vult zich met hitte en energie. “Wat gebeurt hier?”
